dinsdag 29 maart 2016


De zee in het noorden van Noorwegen - met name tussen Lofoten en Bodo - verandert regelmatig in een enorme kolkende massa. Dit gebied wordt 'de Maalstroom' genoemd, een sterke getijdenstroom die gepaard gaat met enorme kolkende watermassa's. Voor de kabeljauwvissers een gevaarlijk maar ook zeer lucratief gebied, daar de zeestromingen de vis aantrekken. Hier bevindt zich het paaigebied van de kabeljauw. 

Enige jaren geleden bezocht ik het museum in Tromso, Noorwegen. De Noorse schilder Per Krohg verbeeldde dit gevaarlijke zeegebied. Het is een expressief werk, dreigend, spannend, kleurrijk.



Eenmaal ging ik zelf met de boot naar de Lofoten, het eilandenrijk van scherp-getande bergen, fjorden, strandjes en schitterend licht; eilanden verbonden door hoge bruggen. Uit de verte lijkt het een muur die oprijst uit zee; grijze en grijsgroene spitse aaneengesloten rij bergen, omgeven door een weidse en woeste zee. Ik ging van Bodo naar Moskenes op de Lofoten met een stabiele stevige boot. Direct na het vertrek verscheen het bootpersoneel, enkele blonde dames in donker uniform, met een blik waaruit minachting voor toeristen bleek (of verbeeldde ik mij dat?), minachting voor buitenlanders in het algemeen, en vooral voor die mensen die de zee niet kennen zoals zij zelf. Op de tafeltjes werden "zakken" gesmeten. Van die zakken, u weet wel, die bij zeeziekte verdienstelijk zijn. De zee was die dag rustig, de boot bewoog onregelmatig, en niet in een rechte lijn met regelmatige golfbewegingen. Heftige stromingen, kolkend water, ook op een rustige middag in het voorjaar. 
Het overgrote deel van de mensen op de boot had al vrij snel zo'n zakje graag binnen handbereik.
Edgar Allan Poe schreef in 1841 'Een afdaling in de maalstroom'. Ik deed mijn best, toen op de boot, er niet aan te denken; zeeziekte is verschrikkelijk naar, ik wilde geen angst voelen.

Thuis op het atelier, stel ik me opnieuw woeste zeekracht voor (overigens geen maalstromen), grote golven, beangstigende watermassa's. 


(detail 'Januari VII', acryl/doek)
 zie ook: www.jokeelzinga.nl

zondag 20 maart 2016


Leids Literair Landschap (een platform voor verschillende literaire groepen in Leiden) is initiatiefnemer van o.a. het project 'Raamwerk'. Dit behelst een aantal tijdelijke projecten op ramen in de stad. En het project is steeds een samenwerking van een Leidse dichter met een Leidse kunstenaar. In de editie 'Raamwerk bij Smit Wonen in Sfeer'  werkte ik samen met Gideon Roggeveen.



Het onderwerp is ditmaal geen zee, geen zeewater; wel heel veel regenwater.

In het oudste deel van Leiden bevinden zich de Stille Mare, de Korte Mare, de Lange Mare en de Marebrug. We kennen de Marekerk. Wat is de "Mare"? 
De Mare (lees ik in Wikipedia) is een voormalige veenrivier en aftakking van de Oude Rijn tussen de plaats in Leiden waar de Oude en de Nieuwe Rijn samenkomen en de Kagerplas bij Warmond. 
Ter plekke ben ik redelijk bekend en ik probeer mij dit voor te stellen. Maar ik kom niet veel verder dan een fantasie over een zompig land waarin het door al dat vocht voor de voorvaderen van de hedendaagse mens niet altijd gezond toeven was. 
De Lange Mare is nu centraal in het winkelcentrum van de stad. Hier bevindt zich de showroom Smit Wonen in Sfeer (Lange Mare 98). 

Op een Washi Paneel maakten wij onze bijdrage. Te zien tot 20 april in genoemde etalage.

 

(foto van de etalage vol stoffen, het raamwerk en veel spiegelingen van de straat).




dinsdag 15 maart 2016

Project, zeeschilderen, Haanstraschool Leiden, middenbouw.

Twee maal 30 leerlingen, enthousiaste schilders, prachtige ideeën, leuke werkstukken.
Opdracht: maak de zee zoals een duiker het ziet, of een natuuronderzoeker, of een ontdekkingsreiziger, of een surfer, of.... er kwamen heel veel ideeën van de kinderen. 
De leerlingen kozen zelf vanuit welke positie ze de zee schilderden, én ze kozen een compagnon want de werkstukken werden steeds door twee kinderen gemaakt. 


Niet makkelijk een keuze te maken, maar ik kan onmogelijk 30 werkstukken op deze blog plaatsen! Uit elke klas dus een werkstuk! 




zondag 6 maart 2016


Mensen ontspannen op of aan zee, mensen leven van de zee, mensen vrezen de zee. De verhouding van de mens tot de zee is heel complex. Ik probeer steeds verschillende elementen daarvan te schilderen.
Soms schilder ik zeegezichten, regelmatig vanaf de kust. 
Soms verdiep ik me in ijs en gletsjers.
Soms ben ik tijden bezig met het onderwerp golfbewegingen. De laatste tijd is dat het geval. Op het atelier ben ik bezig aan een serie schilderijen van behoorlijke golven. Hoe schilder ik deze? Ik ben me heel erg bewust van kleur en kracht. Ik onderzoek contrasten, ook schilderkunstige contrasten. 


Het meest recente schilderij, een impressie van grote golfbeweging: "Januari VI". acryl, 80 x 100 cm.
www.jokeelzinga.nl